57 De tijd van Elizabet werd vervuld dat zij baren zou, en zij baarde een zoon.
58 En haar buren en familieleden hoorden dat de Heere haar grote barmhartigheid bewezen had, en verheugden zich met haar.
59 En het gebeurde op de achtste dag dat zij kwamen om het kind te besnijden en ze wilden het Zacharias noemen, naar de naam van zijn vader,
60 maar zijn moeder antwoordde en zei: Nee, maar hij zal Johannes heten!
61 En ze zeiden tegen haar: Er is niemand in uw familie die die naam draagt,
62 en zij gebaarden naar zijn vader hoe hij wilde dat het genoemd zou worden.
63 En nadat hij om een schrijftafeltje gevraagd had, schreef hij de woorden: Johannes is zijn naam. En zij verwonderden zich allen.
64 En onmiddellijk werd zijn mond geopend en zijn tong losgemaakt; en hij sprak en loofde God.
65 En er kwam vrees over allen die rondom hen woonden, en in heel het bergland van Judea werd veel over al deze dingen gesproken.
66 En allen die het hoorden, namen het ter harte en zeiden: Wat zal er toch van dit kind worden? En de hand van de Heere was met hem.
67 En Zacharias, zijn vader, werd vervuld met de Heilige Geest en profeteerde:
68 Geprezen zij de Heere, de God van Israël, want Hij heeft naar Zijn volk omgezien en er verlossing voor tot stand gebracht.
69 En Hij heeft een hoorn van zaligheid voor ons opgericht in het huis van David, Zijn knecht,
